Πολλές φορές εμείς οι Έλληνες καυχιώμαστε για την πλούσια παράδοσή μας. Για την φοβερή λαογραφία μας και τον εκπληκτικό πολιτισμό μας. Έχουμε αναρρωτηθεί όμως, από που πηγάζουν και τι σημαίνουν κάθε μια από αυτές τις παραδόσεις?! Ίσως να δυσανασχαιτήσουν πολλοί, ίσως να φανεί περίεργο σε άλλους αλλά οι περισσότερες παραδόσεις μας είναι απόρροια της θρησκευτικής κουλτούρας του λαού μας. Για παράδειγμα η μέρα της εβδομάδας που ονομάζεται Κυριακή πήρε το όνομά της από τους χριστιανούς επειδή ήταν αφιερωμένη στον Κύριο. Από κει ονομάστηκε Κυριακή! Το αρχαίο παγανιστικό της όνομά ήταν Ημέρα Ηλίου γιατί ήταν αφιερωμένη στον μέγα θεό Ήλιο. Οι Άγγλοι μάλιστα ακόμη την αποκαλούν έτσι (Sunday!)...
Ας δούμε λοιπόν από που προήλθε η Ελληνικότατη Παράδοση του Πασχαλινού σουβλίσματος του οβελία....
Αν διαβάσει κάποιος το βιβλίο "Έξοδος" της Παλαιάς Διαθήκης θα βρει μέσα μια ιστορία που αναφέρεται στους Εβραίους. Όταν ήταν λοιπόν υπόδουλοι στους Αιγυπτίους όλοι ξέρουμε ότι με εντολή του Θεού ο Μωϋσής τους έβγαλε από την Αίγυπτο. Θα θυμάστε από το σχολείο την ιστορία με τις 10 πληγές του Φαραώ και την διέλευση της Ερυθράς θαλάσσης. Την νύχτα λοιπόν πριν ξεκινήσουνε οι Εβραίοι για να φύγουν από την Αϊγυπτο, είχε δώσει εντολή ο Θεός να βρίσκονται όλοι σε ετοιμότητα με τα πράγματά τους έτοιμα για να φύγουν. Επίσης έδωσε εντολή να σφάξουν κάθε οικογένεια από ένα κατσίκι και με το αίμα του να κάνουν έναν σταυρό στην πόρτα τους όλοι, ώστε ο άγγελος να μην σκότωνε τα πρωτότοκα στα σπίτια που υπήρχε ο σταυρός (η δέκατη πληγή του Φαραω). Επίσης έδωσε εντολή ο Θεός να ψήσουν τα κατσίκια ανά οικογένεια και να φάνε από αυτά αλλά να μην σπάσουν κανένα κόκκαλο από το ζώο. Έτσι και έκαναν οι Εβραίοι και τη συνέχεια την γνωρίζετε. Όλα αυτά λοιπόν, που έγιναν εκείνη τη νύχτα, ήταν προτύπωση του Χριστού. Ήταν μια προφητεία που έλεγε ότι ο αμνός του Θεού (ο Χριστός δηλαδή) θα θανατωθεί και "οστούν ου συντριβήσεται αυτού", ότι δε θα του σπάσουν κανένα οστό δηλαδή. Θα μου πείτε γιατί το είπαν αυτό? Τι νόημα είχε...? Είχε, γιατί την εποχή των Ρωμαίων όσοι σταυρώνονταν οι στρατιώτες τους έσπαζαν τα σκέλια για να πεθάνουν πιο γρήγορα και πιο επώδυνα. Τον Χριστό όμως δεν του "κατέαξαν Αυτού τα σκέλη", δε του έσπασαν δηλαδή τα πόδια. Γιατί? Γιατί είχε ήδη πεθάνει μετά το "Τετέλεσται". Έτσι λοιπόν εκπληρώθηκε η προφητεία που είχε ειπωθεί 1500 χρόνια πριν. Και μεις λοιπόν σαν ανάμνηση των γεγονότων αυτών τρώμε οικογενειακώς το αρνί ή το κατσίκι σουβλιστό για να μη σπάσουμε τα κόκκαλα αυτού. Όχι φουρνιστό γιατί θα χαλούσαμε την παράδοση αλλά ολόκληρο και κατά συνέπεια σουβλιστό! Και για τον λόγο αυτό κάνουμε τους σταυρούς στις πόρτες μας με την κάπνα της πασχαλινής λαμπάδας, αντί του αίματος των Εβραίων! Για να κρατήσουμε έξω τον άγγελο θανάτου και να μπει η ευλογία στο σπιτικό μας!
έθιμα του Πάσχα και οβελίας
Κανόνες Δ. Συζήτησης
Διαβάστε τους κανόνες της κατηγορίας
Αν βρείτε κάποιο θέμα που δεν ισχύει πλέον παρακαλούμε πατήστε την αναφορά για να το ελέγξουμε και να το σβήσουμε
Διαβάστε τους κανόνες της κατηγορίας
Αν βρείτε κάποιο θέμα που δεν ισχύει πλέον παρακαλούμε πατήστε την αναφορά για να το ελέγξουμε και να το σβήσουμε
-
tzenaki
- Οικονομική στήριξη
- Δημοσιεύσεις: 4792
- Εγγραφή: 12 Αύγ 2010, 20:44
- Νομός κατοικίας: Ν. Αττικής-Πειραιώς
- Δήμος - Κοινότητα: Περιστερίου Αττικής
- Φύλο: Γυναίκα
- Παπούτσι: 38
- Μπλούζα: XL
- Τραπ. λογ/σμός: Alpha Bank
- Τοποθεσία: Περιστέρι Αττική
- Επικοινωνία:
Re: ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΥΤΟ?
Τα έθιμα του Πάσχα
Tα Έθιμα του Πάσχα αρχίζουν κυρίως την Μ. Πέμπτη γιατί από την ημέρα αυτή αρχίζουν οι προετοιμασίες για το Πάσχα. Από το πρωί οι γυναίκες ζυμώνουν τις κουλούρες της Λαμπρής με διάφορα μυρωδικά και τις στολίζουν με ξηρούς καρπούς και στολίδια από ζυμάρι.
Ανάλογα με τις περιοχές τις ονομάζουν κουτσούνες, κουζουνάκια, κοφίνια, καλαθάκια, δοξάρια, αυγούλες, λαζαράκια.
Στη Κορώνη τις ζυμώνουν με λάδι, αμύγδαλα και γλυκάνισο, προσθέτουν και νερό από βρασμένα δαφνόφυλλα για νοστιμιά. Τις “κουτσούνες” τις πλάθουν στρογγυλές ή μακρόστενες και τις στολίζουν με ζυμαρένια στολίσματα. Βάζουν στη μέση ένα αυγό κόκκινο και τις πασπαλίζουν με αμύγδαλα και σουσάμι.
Άλλη ασχολία της Μ. Πέμπτης είναι το βάψιμο των αυγών (γιαυτό και η Μ. Πέμπτη λέγεται και κοκκινοπέφτη). Δεν είναι γνωστό για πιο λόγο βάφονται κόκκινα τα αυγά του Πάσχα. Σύμφωνα με μία παράδοση από την Καστοριά λέγεται ότι όταν αναστήθηκε ο Χριστός, το ανακοίνωσαν σε μία χωρική η οποία όμως δεν το πίστεψε και είπε “Όταν τα αυγά που κρατώ κοκκινίσουν τότε θα έχει πράγματι αναστηθεί και ο Χριστός”. Τα αυγά κοκκίνισαν, και από τότε τα βάφουν κόκκινα.
Χρωματιστά αυγά και ιδίως κόκκινα, συναντούμε στην Κίνα τον 5ο αιώνα για γιορταστικούς σκοπούς. Επίσης και στην Αίγυπτο τον 10ο αιώνα. Χριστιανοί και Μωαμεθανοί τα χρησιμοποιούσαν τον 17ο αιώνα στην Μεσοποταμία, στην Συρία και αργότερα στην Περσία και στην χερσόνησο του Αίμου. Μερικοί θεωρούν πιθανό ότι τα κόκκινα αυγά του Πάσχα διαδόθηκαν μέσω κάποιου αρχαίου εθίμου των Καλανδών σε όλη την Ευρώπη και Ασία μέχρι και τη Κίνα και ότι ξεκίνησαν από την Αίγυπτο.
Για άλλους βάφονται κόκκινα σε ανάμνηση του αίματος του Χριστού, για άλλους είναι έκφραση χαράς για την Ανάστασή του. Το βάψιμο των αυγών γίνεται με μία ορισμένη εθιμοτυπία. Σε πολλά μέρη, όχι μόνο ο αριθμός των αυγών είναι ορισμένος αλλά και τα υλικά της βαφής. Σε πολλές περιοχές της Ελλάδας το δοχείο μέσα στο οποίο θα βαφούν τα αυγά πρέπει να είναι καινούργιο και η βαφή δεν πρέπει ούτε να χυθεί, ούτε να την βγάλουν από το σπίτι.
Τώρα το Πάσχα, μέσα σ’ έναν άφθονο λουλουδένιο διάκοσμο έχουμε αυγά κόκκινα, λαγουδάκια σοκολατένια, πρόβατα που θυμίζουν το Χριστό, καμπάνες που φέρνουν το «Χριστός Ανέστη», κεριά με κορδέλες, πυροτεχνήματα και βεγγαλικά για την Ανάσταση.
Ας μάθουμε για μερικά απ’ αυτά
1. Το αυγό: Είναι παγκόσμια σχεδόν η χρήση του στον χριστιανικό κόσμο τις μέρες. Οι ερμηνείες που δίνονται για την προτίμησή του, και μάλιστα σε χρώμα κόκκινο, είναι πολλές. Υποστηρίζουν ότι το αυγό συμβολίζει την ανανέωση της ζωής και την ευγηρία. Για το χρώμα του λέγεται ότι θυμίζει το αίμα του Χριστού.
2. Ο λαγός: Τον βρίσκουμε κι αυτόν στα παιχνίδια και στα δώρα του Πάσχα, αλλά δεν μας είναι γνωστός από την ελληνική παράδοση. Μας ήρθε από τη Δυτική Ευρώπη. Ιδιαίτερα στις γερμανικές χώρες ο λαγός του Πάσχα έρχεται από την εξοχή και φέρνει τ’ αυγά στα παιδιά. Το ζώο αυτό παρουσιάζεται με μαγικές ικανότητες κι είναι συνήθως ταξιδευτής ταχυδρόμος, αλλά και καλό πνεύμα της βλάστησης, πράγμα που το συναντούμε και σε ελληνικά έθιμα θερισμού.
3. Το αρνί: Αυτό είναι σύμβολο καθαρά Ελληνικό. Εκτός από τον «αμνό του Θεού» της εκκλησιαστικής διδασκαλίας, έχουμε και το πραγματικό σφαγμένο αρνί του Πάσχα, που θα ψηθεί με τον πατροπαράδοτο τρόπο στη σούβλα και θα φαγωθεί στο ύπαιθρο συνήθως.
4. Τα κεριά και τα πυροτεχνήματα: Κι αυτά είναι σύμβολα ελληνικά. Τα κεριά είναι εκκλησιαστικά μαζί και κοσμικά. Κοσμικά είναι κυρίως το μέρος τους που αφορά τις κορδέλες: γαλάζιες για τα αγόρια και ροζ για τα κορίτσια. Κοντά στα κεριά έρχονται και τα πυροτεχνήματα, που είναι σα γέφυρα σήμερα ανάμεσα στο φως της Ανάστασης και στους παλιούς πυροβολισμούς.
Tα Έθιμα του Πάσχα αρχίζουν κυρίως την Μ. Πέμπτη γιατί από την ημέρα αυτή αρχίζουν οι προετοιμασίες για το Πάσχα. Από το πρωί οι γυναίκες ζυμώνουν τις κουλούρες της Λαμπρής με διάφορα μυρωδικά και τις στολίζουν με ξηρούς καρπούς και στολίδια από ζυμάρι.
Ανάλογα με τις περιοχές τις ονομάζουν κουτσούνες, κουζουνάκια, κοφίνια, καλαθάκια, δοξάρια, αυγούλες, λαζαράκια.
Στη Κορώνη τις ζυμώνουν με λάδι, αμύγδαλα και γλυκάνισο, προσθέτουν και νερό από βρασμένα δαφνόφυλλα για νοστιμιά. Τις “κουτσούνες” τις πλάθουν στρογγυλές ή μακρόστενες και τις στολίζουν με ζυμαρένια στολίσματα. Βάζουν στη μέση ένα αυγό κόκκινο και τις πασπαλίζουν με αμύγδαλα και σουσάμι.
Άλλη ασχολία της Μ. Πέμπτης είναι το βάψιμο των αυγών (γιαυτό και η Μ. Πέμπτη λέγεται και κοκκινοπέφτη). Δεν είναι γνωστό για πιο λόγο βάφονται κόκκινα τα αυγά του Πάσχα. Σύμφωνα με μία παράδοση από την Καστοριά λέγεται ότι όταν αναστήθηκε ο Χριστός, το ανακοίνωσαν σε μία χωρική η οποία όμως δεν το πίστεψε και είπε “Όταν τα αυγά που κρατώ κοκκινίσουν τότε θα έχει πράγματι αναστηθεί και ο Χριστός”. Τα αυγά κοκκίνισαν, και από τότε τα βάφουν κόκκινα.
Χρωματιστά αυγά και ιδίως κόκκινα, συναντούμε στην Κίνα τον 5ο αιώνα για γιορταστικούς σκοπούς. Επίσης και στην Αίγυπτο τον 10ο αιώνα. Χριστιανοί και Μωαμεθανοί τα χρησιμοποιούσαν τον 17ο αιώνα στην Μεσοποταμία, στην Συρία και αργότερα στην Περσία και στην χερσόνησο του Αίμου. Μερικοί θεωρούν πιθανό ότι τα κόκκινα αυγά του Πάσχα διαδόθηκαν μέσω κάποιου αρχαίου εθίμου των Καλανδών σε όλη την Ευρώπη και Ασία μέχρι και τη Κίνα και ότι ξεκίνησαν από την Αίγυπτο.
Για άλλους βάφονται κόκκινα σε ανάμνηση του αίματος του Χριστού, για άλλους είναι έκφραση χαράς για την Ανάστασή του. Το βάψιμο των αυγών γίνεται με μία ορισμένη εθιμοτυπία. Σε πολλά μέρη, όχι μόνο ο αριθμός των αυγών είναι ορισμένος αλλά και τα υλικά της βαφής. Σε πολλές περιοχές της Ελλάδας το δοχείο μέσα στο οποίο θα βαφούν τα αυγά πρέπει να είναι καινούργιο και η βαφή δεν πρέπει ούτε να χυθεί, ούτε να την βγάλουν από το σπίτι.
Τώρα το Πάσχα, μέσα σ’ έναν άφθονο λουλουδένιο διάκοσμο έχουμε αυγά κόκκινα, λαγουδάκια σοκολατένια, πρόβατα που θυμίζουν το Χριστό, καμπάνες που φέρνουν το «Χριστός Ανέστη», κεριά με κορδέλες, πυροτεχνήματα και βεγγαλικά για την Ανάσταση.
Ας μάθουμε για μερικά απ’ αυτά
1. Το αυγό: Είναι παγκόσμια σχεδόν η χρήση του στον χριστιανικό κόσμο τις μέρες. Οι ερμηνείες που δίνονται για την προτίμησή του, και μάλιστα σε χρώμα κόκκινο, είναι πολλές. Υποστηρίζουν ότι το αυγό συμβολίζει την ανανέωση της ζωής και την ευγηρία. Για το χρώμα του λέγεται ότι θυμίζει το αίμα του Χριστού.
2. Ο λαγός: Τον βρίσκουμε κι αυτόν στα παιχνίδια και στα δώρα του Πάσχα, αλλά δεν μας είναι γνωστός από την ελληνική παράδοση. Μας ήρθε από τη Δυτική Ευρώπη. Ιδιαίτερα στις γερμανικές χώρες ο λαγός του Πάσχα έρχεται από την εξοχή και φέρνει τ’ αυγά στα παιδιά. Το ζώο αυτό παρουσιάζεται με μαγικές ικανότητες κι είναι συνήθως ταξιδευτής ταχυδρόμος, αλλά και καλό πνεύμα της βλάστησης, πράγμα που το συναντούμε και σε ελληνικά έθιμα θερισμού.
3. Το αρνί: Αυτό είναι σύμβολο καθαρά Ελληνικό. Εκτός από τον «αμνό του Θεού» της εκκλησιαστικής διδασκαλίας, έχουμε και το πραγματικό σφαγμένο αρνί του Πάσχα, που θα ψηθεί με τον πατροπαράδοτο τρόπο στη σούβλα και θα φαγωθεί στο ύπαιθρο συνήθως.
4. Τα κεριά και τα πυροτεχνήματα: Κι αυτά είναι σύμβολα ελληνικά. Τα κεριά είναι εκκλησιαστικά μαζί και κοσμικά. Κοσμικά είναι κυρίως το μέρος τους που αφορά τις κορδέλες: γαλάζιες για τα αγόρια και ροζ για τα κορίτσια. Κοντά στα κεριά έρχονται και τα πυροτεχνήματα, που είναι σα γέφυρα σήμερα ανάμεσα στο φως της Ανάστασης και στους παλιούς πυροβολισμούς.
[/color]Παρακαλώ πολύ τα μελη που μου κάνουν κατάθεση
να μου στέλνουν φωτο την απόδειξη
Ευχαριστώ πολυ.
ΑΠΟ ΑΥΡΙΟ ΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ XARISETO.GR
ΕΔΩ ΟΙ ΕΝΕΡΓΕΣ ΑΓΓΕΛΙΕΣ ΜΟΥ
να μου στέλνουν φωτο την απόδειξη
Ευχαριστώ πολυ.
ΑΠΟ ΑΥΡΙΟ ΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ XARISETO.GR
ΕΔΩ ΟΙ ΕΝΕΡΓΕΣ ΑΓΓΕΛΙΕΣ ΜΟΥ
-
TrinityIP
- VIP Member
- Δημοσιεύσεις: 1335
- Εγγραφή: 30 Νοέμ 2009, 20:16
- Νομός κατοικίας: Ν. Θεσσαλονίκης
- Δήμος - Κοινότητα: Ευπαλίου Φωκίδας
- Φύλο: Γυναίκα
- Παπούτσι: 39
- Μπλούζα: L
- Τοποθεσία: Φάληρο, Θεσσαλονίκη
- Επικοινωνία:
Re: ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΥΤΟ?
Το έθιμο της πασχαλινής λαμπάδας
Η πασχαλινή λαμπάδα, το δώρο που κάθε νονά και νονός κάνουν στο βαφτιστήρι τους, είναι ένα έθιμο με ιστορία αιώνων.
Το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου μικροί και μεγάλοι περιμένουν να ακούσουν το «Χριστός Ανέστη». Στα χέρια τους κρατούν από μια λαμπάδα ή ένα κεράκι. Οι λαμπάδες ως επί το πλείστον είναι το χαρακτηριστικό δώρο της νονάς προς το βαφτιστήρι της. Οι λαμπάδες είναι συνήθως διακοσμημένες. Οι μεγάλοι συνήθως κρατούν ένα σκέτο κεράκι που έχουν πάρει από την εκκλησία. Το έθιμο της λαμπάδας ξεκινάει από τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους. Το Μεγάλο Σάββατο όπου βαφτίζονταν συνήθως οι νεοφώτιστοι κρατούσαν στο χέρι τους μια λαμπάδα. Η λαμπάδα αυτή συμβόλιζε το νέο φως του Χριστού που θα φωτίζει πλέον την ψυχή του.
Γιατί βάφουμε κόκκινα αυγά την Μεγάλη Πέμπτη;
Την Μεγάλη Πέμπτη τα περισσότερα νοικοκυριά γεμίζουν πιατέλες με κόκκινα αβγά: Μια διαδικασία συνώνυμη της παράδοσης του Πάσχα στα Βαλκάνια.
Τα αβγά γενικότερα, ως σύμβολο γέννησης της ζωής, έχουν αποτελέσει την αφετηρία για δεκάδες - αν όχι εκατοντάδες μύθους - από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι και σήμερα. Σε ό,τι αφορά τα κόκκινα αβγά, η χριστιανική παράδοση τα θέλει να τοποθετήθηκαν από τη μητέρα του εσταυρωμένου Ιησού στα πόδια του και να βάφτηκαν με το αίμα που έτρεχε από τις πληγές του. Αυτή είναι και η πλέον κυρίαρχη δοξασία που επικρατεί στη Ρουμανία, τη Σερβία, την Κροατία και γενικότερα στα Βαλκάνια.
Μάλιστα, στη Ρουμανία είθισται οι νοικοκυρές να παίρνουν ένα από τα βαμμένα αβγά στην εκκλησία για να το διαβάσει ο Παπάς μαζί με τα Δώδεκα Ευαγγέλια. Συνήθως αυτό το αβγό είναι και το πρώτο που βάφτηκε.
Με το πέρας της λειτουργίας, θάβουν το αβγό στο αμπέλι τους προκειμένου να τους προστατεύσει ο Θεός από χαλαζοθύελλες και να έχουν καλή σοδειά. Στη λαϊκή συνείδηση, ένα αβγό που έχει διαβαστεί στην Εκκλησία τη Μεγάλη Πέμπτη, μπορεί να αντέξει χωρίς να χαλάσει ολόκληρη τη χρονιά.
Μια άλλη παράδοση των Χριστιανών θέλει μια γυναίκα να περπατούσε στο δρόμο, λίγες ώρες μετά τη Σταύρωση του Ιησού, κρατώντας ένα καλάθι με αβγά. Της είπαν ότι ο Χριστός αναστήθηκε κι εκείνη απάντησε ότι μόνον εάν τα αβγά κοκκινίσουν θα το πιστέψει. Λίγα λεπτά αργότερα τα αβγά κοκκίνισαν.
Στη χώρα μας υπάρχουν πολλοί τρόποι βαψίματος των αβγών, πέραν των σύγχρονων μεθόδων παρασκευής τους με τις βιομηχανοποιημένες βαφές. Ανεξαρτήτως της διαδικασίας που θα ακολουθήσει η νοικοκυρά, κοινός παρονομαστής σε κάθε διαδικασία βαψίματος είναι το ξύδι. Όλα τα νοικοκυριά χρησιμοποιούν ξύδι, γιατί σύμφωνα με την παράδοση, ξύδι ήπιε και ο Χριστός, όταν σταυρώθηκε.
Σε πολλά χωριά της Ελλάδος μάλιστα, χρησιμοποιούνται οικολογικές βαφές, μη τοξικές, ούτως ώστε τα αβγά να βαφτούν με όσο το δυνατόν πιο φυσικό τρόπο. Μερικές από τις βαφές που κυριαρχούν μέχρι και σήμερα αποτελούνται από εκχυλίσματα φυτών, όπως η τσουκνίδα, για πράσινα αβγά. Για τα κλασικά κόκκινα, χρησιμοποιούνται παντζάρια, ή φύλλα τριανταφυλλιάς. Εξαιρετικά διαδεδομένος τρόπος βαφής είναι και τα κρεμμυδότσουφλα.
Της διαδικασίας του βαψίματος των αβγών, ακολουθεί το τσούγκρισμά τους, σήμα κατατεθέν του πασχαλινού τραπεζιού και μήνυμα της Ανάστασης του Θεανθρώπου.
Η ευχή «Καλή Ανάσταση»
Πρόκειται για την πιο διαδεδομένη ευχή που χρησιμοποιούν μόνο οι ελληνόφωνοι ορθόδοξοι, χωρίς ωστόσο να αναζητούν το ουσιαστικό της περιεχόμενο. Στις ημέρες μας αυτή η ευχή περισσότερο μοιάζει να σημαίνει καλό εορτασμό.
Στην ουσία όμως, στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας η ευχή αυτή ήταν ιδιαίτερα φορτισμένη και σήμαινε τον ερχομό της ώρας για την ανάσταση του γένους, δηλαδή την αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού.
Τα στεφάνια
Οι χριστιανοί εναποθέτουν στον Σταυρό του μαρτυρίου στεφάνια. Πρόκειται για την αναπαράσταση του ακάνθινου στεφάνου που έβαλαν οι ρωμαίοι στρατιώτες στο κεφάλι του Κυρίου για να τον εμπαίξουν αφού τον θεωρούσαν ανήμπορο βασιλέα. Για τους πιστούς το ακάνθινο στεφάνι μεταβάλλεται σε μυροβόλο. Αποτελείται από λουλούδια της άνοιξης η οποία μεταφέρει χαρμόσυνα μηνύματα για την παρέλευση του χειμώνα και το ζωντάνεμα της φύσης.
Το Άγιο Φως
Το άναμμα της λαμπάδας της Αναστάσεως με το Άγιο Φως διασώζει δύο κυρίως παραδόσεις. Και οι δύο είναι καθαρά χριστιανικές. Πρόκειται, πρώτον, για το άναμμα της κανδήλας στην Ακολουθία του Εσπερινού και, δεύτερον, για το άναμμα της καινούργιας φλόγας που άναβε μόνο τις ημέρες του Πάσχα.
Στη διάρκεια του 10ου και του 11ου αιώνα πίστευαν ότι το φως «παράγεται» με θαυματουργικό τρόπο. Στον Καθεδρικό Ναό της Ιερουσαλήμ την ίδια περίοδο ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων άρχισε να εισέρχεται στον Πανάγιο Τάφο και αφού προσευχόταν έδινε στον αρχιδιάκονό του το Φως ο οποίος με τη σειρά του το προσέφερε στον λαό. Γι' αυτό και ακόμη στις ημέρες μας το Φως από τον Πανάγιο Τάφο μεταφέρεται στις άλλες ορθόδοξες εκκλησίες.
Στους χιλιάδες ορθόδοξους ναούς που υπάρχουν σήμερα σε ολόκληρη την υφήλιο οι ιερείς παίρνουν το Φως από την «ακοίμητη κανδήλα» η οποία βρίσκεται πάνω στην Αγία Τράπεζα του ναού τους και συμβολίζει τον Τάφο του Κυρίου.
Την ώρα που οι ιερείς ψέλνουν το «Δεύτε λάβετε φως εκ του ανεσπέρου φωτός και δοξάσατε Χριστόν τον αναστάντα εκ νεκρών» μεταφέρουν στους πιστούς το χαρμόσυνο μήνυμα ότι ο Χριστός φέρνει στον κόσμο το δώρο του Φωτός και της ατελεύτητης ζωής. Επισημαίνουν ότι ο Κύριος, ο νικητής του θανάτου και όλων των εναντίων δυνάμεων που βασάνιζαν την ανθρωπότητα και την κρατούσαν αιχμάλωτη, διώχνει το σκοτάδι.
Η πασχαλινή λαμπάδα, το δώρο που κάθε νονά και νονός κάνουν στο βαφτιστήρι τους, είναι ένα έθιμο με ιστορία αιώνων.
Το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου μικροί και μεγάλοι περιμένουν να ακούσουν το «Χριστός Ανέστη». Στα χέρια τους κρατούν από μια λαμπάδα ή ένα κεράκι. Οι λαμπάδες ως επί το πλείστον είναι το χαρακτηριστικό δώρο της νονάς προς το βαφτιστήρι της. Οι λαμπάδες είναι συνήθως διακοσμημένες. Οι μεγάλοι συνήθως κρατούν ένα σκέτο κεράκι που έχουν πάρει από την εκκλησία. Το έθιμο της λαμπάδας ξεκινάει από τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους. Το Μεγάλο Σάββατο όπου βαφτίζονταν συνήθως οι νεοφώτιστοι κρατούσαν στο χέρι τους μια λαμπάδα. Η λαμπάδα αυτή συμβόλιζε το νέο φως του Χριστού που θα φωτίζει πλέον την ψυχή του.
Γιατί βάφουμε κόκκινα αυγά την Μεγάλη Πέμπτη;
Την Μεγάλη Πέμπτη τα περισσότερα νοικοκυριά γεμίζουν πιατέλες με κόκκινα αβγά: Μια διαδικασία συνώνυμη της παράδοσης του Πάσχα στα Βαλκάνια.
Τα αβγά γενικότερα, ως σύμβολο γέννησης της ζωής, έχουν αποτελέσει την αφετηρία για δεκάδες - αν όχι εκατοντάδες μύθους - από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι και σήμερα. Σε ό,τι αφορά τα κόκκινα αβγά, η χριστιανική παράδοση τα θέλει να τοποθετήθηκαν από τη μητέρα του εσταυρωμένου Ιησού στα πόδια του και να βάφτηκαν με το αίμα που έτρεχε από τις πληγές του. Αυτή είναι και η πλέον κυρίαρχη δοξασία που επικρατεί στη Ρουμανία, τη Σερβία, την Κροατία και γενικότερα στα Βαλκάνια.
Μάλιστα, στη Ρουμανία είθισται οι νοικοκυρές να παίρνουν ένα από τα βαμμένα αβγά στην εκκλησία για να το διαβάσει ο Παπάς μαζί με τα Δώδεκα Ευαγγέλια. Συνήθως αυτό το αβγό είναι και το πρώτο που βάφτηκε.
Με το πέρας της λειτουργίας, θάβουν το αβγό στο αμπέλι τους προκειμένου να τους προστατεύσει ο Θεός από χαλαζοθύελλες και να έχουν καλή σοδειά. Στη λαϊκή συνείδηση, ένα αβγό που έχει διαβαστεί στην Εκκλησία τη Μεγάλη Πέμπτη, μπορεί να αντέξει χωρίς να χαλάσει ολόκληρη τη χρονιά.
Μια άλλη παράδοση των Χριστιανών θέλει μια γυναίκα να περπατούσε στο δρόμο, λίγες ώρες μετά τη Σταύρωση του Ιησού, κρατώντας ένα καλάθι με αβγά. Της είπαν ότι ο Χριστός αναστήθηκε κι εκείνη απάντησε ότι μόνον εάν τα αβγά κοκκινίσουν θα το πιστέψει. Λίγα λεπτά αργότερα τα αβγά κοκκίνισαν.
Στη χώρα μας υπάρχουν πολλοί τρόποι βαψίματος των αβγών, πέραν των σύγχρονων μεθόδων παρασκευής τους με τις βιομηχανοποιημένες βαφές. Ανεξαρτήτως της διαδικασίας που θα ακολουθήσει η νοικοκυρά, κοινός παρονομαστής σε κάθε διαδικασία βαψίματος είναι το ξύδι. Όλα τα νοικοκυριά χρησιμοποιούν ξύδι, γιατί σύμφωνα με την παράδοση, ξύδι ήπιε και ο Χριστός, όταν σταυρώθηκε.
Σε πολλά χωριά της Ελλάδος μάλιστα, χρησιμοποιούνται οικολογικές βαφές, μη τοξικές, ούτως ώστε τα αβγά να βαφτούν με όσο το δυνατόν πιο φυσικό τρόπο. Μερικές από τις βαφές που κυριαρχούν μέχρι και σήμερα αποτελούνται από εκχυλίσματα φυτών, όπως η τσουκνίδα, για πράσινα αβγά. Για τα κλασικά κόκκινα, χρησιμοποιούνται παντζάρια, ή φύλλα τριανταφυλλιάς. Εξαιρετικά διαδεδομένος τρόπος βαφής είναι και τα κρεμμυδότσουφλα.
Της διαδικασίας του βαψίματος των αβγών, ακολουθεί το τσούγκρισμά τους, σήμα κατατεθέν του πασχαλινού τραπεζιού και μήνυμα της Ανάστασης του Θεανθρώπου.
Η ευχή «Καλή Ανάσταση»
Πρόκειται για την πιο διαδεδομένη ευχή που χρησιμοποιούν μόνο οι ελληνόφωνοι ορθόδοξοι, χωρίς ωστόσο να αναζητούν το ουσιαστικό της περιεχόμενο. Στις ημέρες μας αυτή η ευχή περισσότερο μοιάζει να σημαίνει καλό εορτασμό.
Στην ουσία όμως, στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας η ευχή αυτή ήταν ιδιαίτερα φορτισμένη και σήμαινε τον ερχομό της ώρας για την ανάσταση του γένους, δηλαδή την αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού.
Τα στεφάνια
Οι χριστιανοί εναποθέτουν στον Σταυρό του μαρτυρίου στεφάνια. Πρόκειται για την αναπαράσταση του ακάνθινου στεφάνου που έβαλαν οι ρωμαίοι στρατιώτες στο κεφάλι του Κυρίου για να τον εμπαίξουν αφού τον θεωρούσαν ανήμπορο βασιλέα. Για τους πιστούς το ακάνθινο στεφάνι μεταβάλλεται σε μυροβόλο. Αποτελείται από λουλούδια της άνοιξης η οποία μεταφέρει χαρμόσυνα μηνύματα για την παρέλευση του χειμώνα και το ζωντάνεμα της φύσης.
Το Άγιο Φως
Το άναμμα της λαμπάδας της Αναστάσεως με το Άγιο Φως διασώζει δύο κυρίως παραδόσεις. Και οι δύο είναι καθαρά χριστιανικές. Πρόκειται, πρώτον, για το άναμμα της κανδήλας στην Ακολουθία του Εσπερινού και, δεύτερον, για το άναμμα της καινούργιας φλόγας που άναβε μόνο τις ημέρες του Πάσχα.
Στη διάρκεια του 10ου και του 11ου αιώνα πίστευαν ότι το φως «παράγεται» με θαυματουργικό τρόπο. Στον Καθεδρικό Ναό της Ιερουσαλήμ την ίδια περίοδο ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων άρχισε να εισέρχεται στον Πανάγιο Τάφο και αφού προσευχόταν έδινε στον αρχιδιάκονό του το Φως ο οποίος με τη σειρά του το προσέφερε στον λαό. Γι' αυτό και ακόμη στις ημέρες μας το Φως από τον Πανάγιο Τάφο μεταφέρεται στις άλλες ορθόδοξες εκκλησίες.
Στους χιλιάδες ορθόδοξους ναούς που υπάρχουν σήμερα σε ολόκληρη την υφήλιο οι ιερείς παίρνουν το Φως από την «ακοίμητη κανδήλα» η οποία βρίσκεται πάνω στην Αγία Τράπεζα του ναού τους και συμβολίζει τον Τάφο του Κυρίου.
Την ώρα που οι ιερείς ψέλνουν το «Δεύτε λάβετε φως εκ του ανεσπέρου φωτός και δοξάσατε Χριστόν τον αναστάντα εκ νεκρών» μεταφέρουν στους πιστούς το χαρμόσυνο μήνυμα ότι ο Χριστός φέρνει στον κόσμο το δώρο του Φωτός και της ατελεύτητης ζωής. Επισημαίνουν ότι ο Κύριος, ο νικητής του θανάτου και όλων των εναντίων δυνάμεων που βασάνιζαν την ανθρωπότητα και την κρατούσαν αιχμάλωτη, διώχνει το σκοτάδι.
-
randy
- Οικονομική στήριξη
- Δημοσιεύσεις: 1467
- Εγγραφή: 03 Σεπ 2009, 15:35
- Νομός κατοικίας: Εκτός Ελλάδας
- Δήμος - Κοινότητα: ΕΚΤΟΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
- Φύλο: Γυναίκα
- Παπούτσι: 39
- Μπλούζα: S
- Επικοινωνία:
Re: ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΥΤΟ?
Μπράβο για τις ωραίες και χρήσιμες πληροφορίες! 
(Μου θύμισε το κατηχητικό που πήγαινα!! 
)
Και για του λόγου το αληθές, όλες οι σύγχρονες θρησκευτικές πρακτικές έχουν βαθιές ρίζες σε εποχές πριν οι ίδιες δημιουργηθούν. Δηλαδή οι παγανιστικές θρησκείες άφησαν μια συνέχεια στις παραδόσεις και πολλές φορές σήμερα συνεχίζουμε πρακτικές τις οποίες μη μπορώντας να αιτιολογήσουμε, αποδίδουμε συμβολισμούς και νοήματα.
Και για να μπαίνουμε σιγά-σιγά στο Άγιο Πνεύμα των ημερών ....:
(και αυτό πατροπαράδοτο έθιμο έχει καταντήσει να είναι)
https://www.youtube.com/watch?v=lULj2EkevFQ
(Μου θύμισε το κατηχητικό που πήγαινα!! )Και για του λόγου το αληθές, όλες οι σύγχρονες θρησκευτικές πρακτικές έχουν βαθιές ρίζες σε εποχές πριν οι ίδιες δημιουργηθούν. Δηλαδή οι παγανιστικές θρησκείες άφησαν μια συνέχεια στις παραδόσεις και πολλές φορές σήμερα συνεχίζουμε πρακτικές τις οποίες μη μπορώντας να αιτιολογήσουμε, αποδίδουμε συμβολισμούς και νοήματα.
Και για να μπαίνουμε σιγά-σιγά στο Άγιο Πνεύμα των ημερών ....:
(και αυτό πατροπαράδοτο έθιμο έχει καταντήσει να είναι)
https://www.youtube.com/watch?v=lULj2EkevFQ