Την περασμένη εβδομάδα έκανα επέμβαση λέιζερ για τη μυωπία μου. Δεδομένου ότι προτού προχωρήσω στην επέμβαση, αναζητούσα διαρκώς στο διαδίκτυο πληροφορίες όχι μόνο από τα οφθαλμολογικά κέντρα, αλλά κυρίως από άτομα που έκαναν την επέμβαση, αποφάσισα να καταθέσω κι εγώ τη δική μου εμπειρία ώστε να είναι διαθέσιμη για όποιον ενδιαφέρεται.
Την περασμένη Πέμπτη λοιπόν, 19/11/09 έκανα λέιζερ με τη μέθοδο PRK (για όσους το έχουν ψάξει λίγο το θέμα, υπάρχουν δύο μέθοδοι, η PRK που είναι πιο παλιά και πιο φθηνή, αλλά με πολύ πιο επώδυνη ανάρρωση, και η LASIK που είναι νεότερη, πιο ακριβή, αλλά με ταχύτατη ανάρρωση. Περισσότερες πληροφορίες για τις διαφορές τους μπορείτε να βρείτε στις ιστοσελίδες διαφόρων κέντρων). Εγώ έκανα την PRK λόγω ενός προβλήματος που είχα στα μάτια και δεν μου επέτρεπε να κάνω τη LASIK.
Είχα μυωπία 4.50 στο ένα μάτι και 4.00 στο άλλο και από μισό βαθμό αστιγματισμό.
Η ίδια η επέμβαση με το λέιζερ δεν ήταν καθόλου επώδυνη, απλά εννοείται ότι το άγχος μου είχε χτυπήσει κόκκινο! Εξάλλου βλέπεις και καταλαβαίνεις τα πάντα. Στο διαδίκτυο θα βρείτε και βιντεάκια που δείχνουν την όλη διαδικασία και για τις δύο μεθόδους...είναι λιγάκι ανατριχιαστικά οφείλω να ομολογήσω!
Η όλη διαδικασία και για τα δύο μάτια κράτησε γύρω στα 15 λεπτά. Μετά εννοείται έπρεπε να φορέσω γυαλιά ηλίου και με συνόδεψε σπίτι δικός μου άνθρωπος γιατί εγώ έβλεπα θολά και με ενοχλούσε πάρα πολύ το φως.
Πολύ γρήγορα άρχισα και να πονάω. Δυστυχώς ο πόνος αυτός κράτησε μέχρι και το απόγευμα του Σαββάτου...Φανταστείτε ότι μέσα σε 48 ώρες πήρα 8 Mesulid, τα οποία απλά μείωναν λίγο τον πόνο, δεν τον εξάλειφαν...Κι όταν λέω ότι πονούσα, εννοώ ότι άλλοτε ένιωθα τα μάτια μου να τσούζουν (σαν να είχα κόψει κρεμμύδια...πολλά κρεμμύδια...), άλλοτε να καίνε, άλλοτε σαν να είχα κομματάκια από γυαλί τα οποία με έκοβαν. Εννοείται ότι το φως (είτε ηλιακό, είτε τεχνητό) με ενοχλούσε πάρα πολύ. Για τηλεόραση, διάβασμα, υπολογιστή ούτε λόγος. Ειδικά την Πέμπτη και την Παρασκευή με το ζόρι άνοιγα τα μάτια μου για να βάλω κολλύρια. Κοιμόμουν πάρα πολλές ώρες, κάτι το οποίο βοηθούσε πολύ και ήταν ανακουφιστικό.
Την Κυριακή ήμουν πλέον καλύτερα, με λίγο μόνο τσούξιμο, αλλά έντονη ενόχληση στο φως.
Τη Δευτέρα ο γιατρός μου αφαίρεσε κάτι ειδικούς προστατευτικούς φακούς επαφής που είχε τοποθετήσει μετά την επέμβαση. Η όρασή μου εξακολουθούσε να είναι θολή, αλλά δεν πονούσα καθόλου πια.
Σήμερα, Τρίτη, επέστρεψα στη δουλειά μου, το φως με ενοχλεί αλλά όχι τόσο πολύ πια. Όμως η όρασή μου είναι ακόμα θολή (και θα είναι για 1 εβδομάδα περίπου, μέχρι να επουλωθεί το επιθήλιο στα μάτια μου). Δηλαδή είναι σαν να έχω περίπου 2 βαθμούς μυωπία. Καταφέρνω και γράφω στον υπολογιστή διότι έχω μεγενθύνει τα πάντα! Αλλά η αλήθεια είναι ότι και πάλι με κουράζει...
Αυτά προς το παρόν...ρωτήστε με ελεύθερα για ό,τι σας ενδιαφέρει!
Και για να σας προλάβω, μου κόστισε λιγότερο από 2000 Ευρώ, που δεν το περίμενα...να κάνετε παζάρια με το γιατρό σας! Αλλά προσέξτε να χρησιμοποιεί νέας τεχνολογίας μηχανήματα κι όχι προ δεκαετίας! ...Εξάλλου με τα μάτια δεν παίζουμε!
Φιλικά,
Tina
Αυτά είναι!....