Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μια μικρή ιστορία.
Το χειμώνα έκαναν δώρο στη μικρή μας δυο ψαράκια κοκκινοσκουφίτσες. Είναι δυο πολύ γλυκά ψαράκια που μοιάζουν να φοράνε κόκκινο σκουφάκι, εξού και το όνομα. Τα φιλοξενήσαμε σε μια γυάλα, προσπαθήσαμε να βρούμε και ένα μικρό ενυδρείο μέσω του χάρισέ το, αλλά δεν τα καταφέραμε.
Τον Ιούνιο έπρεπε να φύγουμε για δυο μήνες εκτός Αθηνών, το ταξίδι ήταν μακρύ και τα ψάρια ήταν εξαιρετικά δύσκολο να ταξιδέψουν μαζί μας. Ζητήσαμε και μέσα από το χάρισέ το φιλοξενία, μιλήσαμε με φίλους, συγγενείς, γείτονες και γνωστούς, αλλά μάταιος κόπος. Τελικά, αποφασίσαμε να τα αφήσουμε ελεύθερα σε μια στέρνα με χρυσόψαρα στον Υμηττό, κοντά στο Μοναστήρι της Καισαριανής. Δεν ήμουν καθόλου αισιόδοξη για την επιβίωσή τους και δεν σας κρύβω ότι είχα στεναχωρηθεί πολύ γιατί πίστευα ότι δεν θα ζούσαν πάνω από μια δυο μέρες στο καινούργιο τους σπίτι.
Φανταστείτε λοιπόν τη χαρά μας όταν σήμερα, μετά από τρεις μήνες, πήγαμε να τα βρούμε και ναι ήταν εκεί!!!
. Χοντρούτσικα, υγιέστατα και θέλω να πιστεύω πολύ πιο ευτυχισμένα από τη μικροσκοπική γυάλα τους.Οπότε, αν ακούσετε κάποιον να αντιμετωπίζει το ίδιο πρόβλημα με εμάς και να μην έχει τι να κάνει τα ψαράκια του, οι μικρές τεχνητές λιμνούλες του Υμηττού, προσφέρουν μια λύση.
