Γιατί..με εγκατέλειψες;

Κανόνες Δ. Συζήτησης
Διαβάστε τους κανόνες της κατηγορίας
Αν βρείτε κάποιο θέμα που δεν ισχύει πλέον παρακαλούμε πατήστε την αναφορά για να το ελέγξουμε και να το σβήσουμε
Απάντηση
bluemοon
Banned member !!
Banned member !!
8 4
Δημοσιεύσεις: 788
Εγγραφή: 09 Απρ 2008, 14:42
Νομός κατοικίας: Ν. Θεσσαλονίκης
Τοποθεσία: ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Επικοινωνία:

Γιατί..με εγκατέλειψες;

Δημοσίευση από bluemοon » 10 Σεπ 2009, 21:55

Βρηκα το παρακατω στο www.himaira.gr, ελπιζω να αλλαξει σε κάποιους τον τροπο που δεν σκεφτονται (γιατι αν σκεφτονταν εστω και λιγο,σιγουρα δε θα το εκαναν...)

Η ΕΓΚΑΤΑΛEIΨΗ ΕΝΟΣ ΚΑΤΟΙΚΙΔΙΟΥ…..

ΒΡΗΚΑ το σκυλί σου σήμερα.
Όχι δεν υιοθετήθηκε από κανέναν.
Οι περισσότεροι από εμάς που ζούμε εδώ έχουμε τόσα σκυλιά, όσα επιθυμούμε.
Αυτοί που δεν έχουν, είναι γιατί το διάλεξαν.
Το ξέρω ότι ήλπιζες ότι θα βρει ένα καλό σπίτι, όταν τον παράτησες εδώ, αλλά δυστυχώς δεν βρήκε.
Όταν τον πρωτοείδα ήταν μίλια μακριά από το κοντινότερο σπίτι, ήταν μόνος, διψασμένος, αδύνατος και κούτσαινε γιατί είχε ένα σίδερο μπηγμένο στο πόδι του. Καθώς στάθηκα μπροστά του ευχήθηκα ολόψυχα να ήμουν ΕΣΥ. Για να δεις πως κουνούσε την ουρά του και πως λαμπύριζαν τα μάτια του καθώς φανταζόταν ότι τον έπαιρνες στην αγκαλιά σου, νομίζοντας ότι τον βρήκες, ότι δεν τον ξέχασες. Για να δεις την συγχώρεση στα μάτια του γι’ αυτά που υπέφερε και τον πόνο που γνώρισε στην ατέλειωτη αναζήτηση του για να σε βρει. Αλλά ΔΕΝ ήμουν εσύ και παρά τα παρακάλια μου, στα μάτια του ήμουν μια ξένη που δεν είχε εμπιστοσύνη. Δεν με πλησίασε. Γύρισε και συνέχισε το πονεμένο του ταξίδι του για να σε βρει.
Δεν μπορούσε να καταλάβει ότι δεν τον αναζητούσες, ότι δεν τον ήθελες και ότι ΕΣΥ τον είχες εγκαταλείψει. Ήξερε μόνο, ότι ήσουν εκεί έξω και ότι έπρεπε να σε βρει. ΑΥΤΟ, ήταν πιο ενδιαφέρον και από το φαγητό ή το νερό ‘η το ξένο που θα μπορούσε να του δώσει όλα αυτά. Τα πάντα ήταν αδιάφορα γι’αυτόν.
ΗΘΕΛΕ ΜΟΝΟ ΝΑ ΣΕ ΒΡΕΙ.
Του έφερα φαγητό και νερό. Δεν είδα κανένα σημάδι του αλλά άφησα την προσφορά μου κάτω από το δένδρο όπου είχε πάει να ξεκουραστεί. Περίμενα ελπίζοντας ότι θα ξαναγυρνούσε στο δένδρο, ελπίζοντας ότι το δώρο μου θα έχτιζε το στοιχείο της εμπιστοσύνης μεταξύ μας, ώστε να τον έφερνα σπίτι μου, να έβγαζα το σίδερο από το πόδι του, να του έδινα ένα δροσερό μέρος να ξαπλώσει και να τον βοηθήσω να καταλάβει ότι το μέρος της ζωής του μαζί σου ήταν παρελθόν. Δεν είχε γυρίσει ούτε το πρωί και ότι του είχα βάλει ήταν ανέπαφα. Και ανησύχησα.
Ξεκίνησα, ψάχνοντας, να βαδίζω τον δρόμο που πήρε χτες. Η αναζήτηση του για να βρει εσένα, ήταν ανέλπιδη. Μπορούσε να περπατήσει πολλά μίλια σε 24 ώρες. Ήταν ώρες αργότερα και σε μια αξιόλογη απόσταση από εκεί που τον πρωτοείδα, όταν βρήκα το σκυλί σου. Η δίψα του είχε σταματήσει. Δεν ήταν πλέον ένα μαρτύριο γι’αυτόν.
Η πείνα του είχε εξαφανιστεί. Δεν πονούσε πλέον. Το σίδερο στο πόδι του δεν τον ενοχλούσε πια. Το σκυλί σου είχε ελευθερωθεί από όλα τα βάσανα του.
Βλέπεις, το σκυλί σου είχε πεθάνει.
Εάν μόνο ήξερες τι είχε περάσει για να φτάσει εκεί.
ΑΝΤΙΟ

ΦΙΛΟΖΩΙΚΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ «ΑΙΣΩΠΟΣ» ΚΑΒΑΛΑΣ
Δίνουμε στο σκύλο μας ό,τι περισσεύει απο χρόνο, χώρο και αγάπη.Εκείνος όμως μας δίνει όλα οσα εχει...
Προς όλα τα μέλη που εχουνε να λαβουνε κατι απο εμενα: Επειδη θα λειψω για κάποιο διάστημα που δεν εχει καθοριστει ακομα, εχω αφησει τα παντα στην αδερφη μου και θα φυγουνε απο κει.Καντε τον κοπο να στειλετε μηνυμα στο blackcitty78@yahoo.gr για να ξέρει πού θα στειλει και τι.Σας ευχαριστώ!


Άβαταρ μέλους
mariantinosnini
Gold Member
Gold Member
10 4
Δημοσιεύσεις: 123
Εγγραφή: 09 Ιούλ 2009, 10:47
Νομός κατοικίας: Ν. Σερρών
Δήμος - Κοινότητα: Ερμουπόλεως Κυκλάδων
Φύλο: Γυναίκα
Παπούτσι: 38
Μπλούζα: M
Επικοινωνία:

Re: Γιατί..με εγκατέλειψες;

Δημοσίευση από mariantinosnini » 11 Σεπ 2009, 08:08

Πολύ συγκινητικό!ακόμα κλαίω!πως μπορούν κ το κάνουν αυτό;

Άβαταρ μέλους
sadistria
Υπέρβαση ορίου ζήτησης
73 90
Δημοσιεύσεις: 1114
Εγγραφή: 21 Μαρ 2009, 12:45
Νομός κατοικίας: Ν. Αττικής-Πειραιώς
Τοποθεσία: Χαιδαρι
Επικοινωνία:

Re: Γιατί..με εγκατέλειψες;

Δημοσίευση από sadistria » 11 Σεπ 2009, 09:53

πολλοι ανθρωπο δυστυχως δεν αξιζει να αποκαλουνται ετσι..καθε χρονο παρα πολλα σκυλακια καταληγουν ετσι διοτι οι ιδιοκτητες πανε διακοπες κ δεν ενδιαφερονται καθολου για την ψυχουλα που αφηνουν στο δρομο,τα παιρνουν τα μεγαλωνουν σε ενα σπιτικο κ μετα τα αφηνουν στο δρομο,κ φυσικα τα καημενα σκυλακια,δεν εχουν ιδεα πως να επιβιωσουν γιατι αλλιως εμαθαν να ζουν...
για μενα κ για πολλους αλλους φυσικα, ειναι απαρεδεκτο, μακαρι οι ανθρωποι να ημασταν ολοι λιγο πιο ευαισθητοι κ να σκεφτομασταν πολυ περισσοτερο για αυτες τις ψυχουλες... :(

Άβαταρ μέλους
mariamary
Πιστοποιημένο Μέλος
Πιστοποιημένο Μέλος
Δημοσιεύσεις: 7886
Εγγραφή: 27 Μαρ 2009, 15:56
Νομός κατοικίας: Ν. Θεσσαλονίκης
Δήμος - Κοινότητα: Ναρθακίου Λάρισας
Φύλο: Γυναίκα
Παπούτσι: 40
Τοποθεσία: περαια θεσσαλονικης
Επικοινωνία:

Re: Γιατί..με εγκατέλειψες;

Δημοσίευση από mariamary » 11 Σεπ 2009, 14:05

το μονο που εχω να πω ειναι ενα γιατι?
οτι σκεφτεσαι για μενα το ιδιο ευχομαι και εγω για σενα!!
Προτιμάτε τους φακελους ταχυδρομειου είναι πολύ οικονομικοί και χωρανε απίστευτα πράγματα μέσα!!!
ΕικόναΣΤΕΛΝΩ ΜΟΝΟ ΜΕ ΚΟΥΡΙΕΡ XARISETO.GR !!

Άβαταρ μέλους
xristinak89
Οικονομική στήριξη
Οικονομική στήριξη
Δημοσιεύσεις: 4109
Εγγραφή: 28 Φεβ 2009, 10:34
Νομός κατοικίας: Εκτός Ελλάδας
Δήμος - Κοινότητα: ΕΚΤΟΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Φύλο: Γυναίκα
Τραπ. λογ/σμός: Εθνική
Επικοινωνία:

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΑΔΕΣΠΟΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ

Δημοσίευση από xristinak89 » 12 Φεβ 2011, 10:29

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΑΔΕΣΠΟΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ

1η εβδομάδα. Σήμερα είμαι ηλικίας μιας εβδομάδας. Τι χαρά να είμαι
μέρος αυτού του Κόσμου!

1 μηνός . Η μαμά μου με φροντίζει πάρα πολύ καλά. Είναι μια εξαιρετική μητέρα.

2 μηνών . Σήμερα με χώρισαν από τη μητέρα μας. Ήταν πολύ ανήσυχη και με τα μάτια της με χαιρετούσε. Ελπίζω η νέα «ανθρώπινη» οικογένειά μου να με φροντίζει το ίδιο καλά με τη μαμά μου.

4 μηνών . Έχω μεγαλώσει πολύ γρήγορα, τα πάντα τραβάνε την προσοχή μου. Υπάρχουν μερικά παιδιά στο σπίτι που μου είναι σαν «μικρά αδελφάκια». Παίζουμε πολύ, τραβάνε την ουρά μου κι εγώ τους δίνω μικρές ψεύτικες δαγκωνιές για πλάκα.

5 μηνών . Σήμερα μου φωνάξανε. Η κυρία μου ήταν πολύ αναστατωμένη επειδή ούρησα μέσα στο σπίτι. Όμως δεν μου είπαν ποτέ, πού έπρεπε να το κάνω αυτό;
Επίσης, κοιμάμαι στο χολ. Στεναχωρήθηκα πολύ γι' αυτό!

8 μηνών . Είμαι ένα πολύ χαρούμενο σκυλί! Έχω τη ζεστασιά ενός σπιτιού, αισθάνομαι τόσο ασφαλής, τόσο προστατευμένος... Νομίζω ότι η «ανθρώπινη» οικογένειά μου με αγαπάει.
Η αυλή είναι όλη δική μου και, συχνά, ξεπερνάω τον εαυτό μου,
σκάβοντας στο χώμα σαν τους προγόνους μου, τους λύκους, για να κρύψω
το φαγητό.
Ποτέ δεν δοκιμάζουν να μου μάθουν τίποτε. Τότε θα πρέπει όλα να
πηγαίνουν καλά, όλα αυτά τα πράγματα που κάνω να είναι εντάξει!

12 μηνών . Σήμερα έγινα ενός έτους. Είμαι ένας ενήλικος σκύλος. Όμως τα αφεντικά μου λένε ότι μεγάλωσα πολύ περισσότερο από ότι περίμεναν.
Πόσο υπερήφανοι πρέπει να είναι για μένα!

13 μηνών . Σήμερα με έδεσαν. Σχεδόν δεν μπορούσα να κουνηθώ, να βρεθώ σε λίγο ήλιο όταν κρυώνω, ή να βρω λίγη σκιά όταν ο ήλιος ανεβαίνει ψηλά στον ουρανό.
Λένε ότι θα με επιτηρούν και ότι είμαι αχάριστος. Δεν καταλαβαίνω
τίποτε απ' όσα μου συμβαίνουν.

15 μηνών . Όλα έχουν αλλάξει τώρα... Με κρατάνε συνέχεια κλειδωμένο στη βεράντα. Αισθάνομαι πολύ μόνος. Η «ανθρώπινη» οικογένειά μου δεν με θέλει πια.
Μερικές φορές ξεχνάνε ότι διψάω και πεινάω. Όταν βρέχει, δεν έχω μια
στέγη πάνω από το κεφάλι μου.

16 μηνών . Σήμερα με έβγαλαν από τη βεράντα. Ήμουνα σίγουρος ότι η «ανθρώπινη» οικογένειά μου με είχε συγχωρέσει. Ήμουν τόσο χαρούμενος που χοροπήδαγα από ενθουσιασμό.
Η ουρά μου κουνιόταν σαν τρελή. Επιπλέον, πίστεψα ότι θα με πήγαιναν
βόλτα! Κατευθυνθήκαμε προς τον αυτοκινητόδρομο και άξαφνα,
σταμάτησαν το αυτοκίνητο, άνοιξαν την πόρτα και εγώ βγήκα έξω, χαρούμενος, γιατί σκεπτόμουν ότι θα περνάγαμε τη μέρα μας στην εξοχή. Δεν καταλαβαίνω γιατί έκλεισαν την πόρτα κι έφυγαν.
«Ακούστε, περιμένετε!» - γάβγισα. Με ξέχασαν... Έτρεξα πίσω από το
αυτοκίνητο με όλη τη δύναμή μου. Η αγωνία μου μεγάλωνε καθώς άρχισα να καταλαβαίνω, ενώ δεν μπορούσα να αναπνεύσω από το λαχάνιασμα και αυτοί δεν σταματούσαν, ότι με είχαν εγκαταλείψει!

17 μηνών . Έψαχνα μάταια να βρω το δρόμο για να γυρίσω σπίτι. Είμαι μόνος και αισθάνομαι χαμένος. Στις περιπλανήσεις μου, συναντάω μερικούς ανθρώπους με καλή καρδιά που με κοιτάνε με θλίψη και μου δίνουν λίγο φαγητό. Τους ευχαριστώ με τα μάτια μου, από τα βάθη της ψυχής μου. Εύχομαι να με υιοθετούσαν. Θα ήμουνα τόσο πιστός όσο κανένας άλλος σκύλος!
Όμως, αυτοί απλά λένε:«καημένο σκυλάκι, πρέπει να έχει χαθεί».

18 μηνών . Πριν από μερικές ημέρες, πέρασα από ένα σχολείο και είδα πολλά παιδιά μικρά και μεγαλύτερα σαν τα «μικρά μου αδελφάκια». Πλησίασα περισσότερο και μια ομάδα από τα μικρότερα παιδιά, γελώντας, μου πέταξαν πολλές πέτρες, απλά για να δούνε «ποιος σημαδεύει καλύτερα».
Μια από αυτές τις πέτρες με χτύπησε στο μάτι και έκτοτε, δεν μπορώ
να δω καθόλου με αυτό το μάτι.

19 μηνών . Είναι απίστευτο. Όταν είχα καλύτερη όψη, οι άνθρωποι με λυπόντουσαν. Τώρα είμαι πολύ αδύνατος και αδύναμος και η όψη μου είναι απαίσια.
Έχω χάσει το ένα μου μάτι και οι άνθρωποι με διώχνουν με τις σκούπες
όταν προσπαθώ να ξεκουραστώ σε κάποια σκιά.

20 μηνών . Κινούμαι με εξαιρετικά μεγάλη δυσκολία. Σήμερα, ενώ προσπαθούσα να περάσω το δρόμο, με χτύπησε ένα αυτοκίνητο. Βρισκόμουνα στη ζώνη των πεζών για να περάσω το δρόμο, όμως ποτέ δεν θα ξεχάσω το γεμάτο ικανοποίηση
βλέμμα του οδηγού, που έδινε συγχαρητήρια στον εαυτό του που με
πάτησε. Εύχομαι να με είχε σκοτώσει! Όμως, απλά μου προκάλεσε εξάρθρωση στα πίσω μου πόδια! Ο πόνος ήταν ανυπόφορος! Τα πόδια μου δεν με υπακούνε και μόλις με τεράστια δυσκολία μπόρεσα να συρθώ στο γκαζόν στην άκρη του δρόμου. Επί δέκα μέρες έχω μείνει εκτεθειμένος στον ήλιο που καίει, στη δυνατή βροχή, στο κρύο, χωρίς φαγητό. Δεν μπορώ πλέον να κουνηθώ.
Ο πόνος είναι ανυπόφορος. Βρίσκομαι σε ένα πολύ υγρό μέρος και
φαίνεται ότι ακόμη και το τρίχωμά μου μαδάει. Κάποιοι περαστικοί ούτε καν με προσέχουν, άλλοι λένε: «μην πλησιάζεις». Είμαι σχεδόν αναίσθητος, όμως μια ελάχιστη δύναμη από τα βάθη του σώματός μου με αναγκάζει να ανοίξω τα μάτια μου. Η γλυκύτητα στη φωνή της με έκανε να αντιδράσω. «Καημένο μου σκυλάκι, κοίτα πώς σε έχουν αφήσει», έλεγε.
Μαζί με την γυναίκα ήταν ένας άντρας με λευκή ποδιά που με ακούμπησε
και είπε:
«Λυπάμαι κυρία μου, αλλά αυτός ο σκύλος δεν θα τα καταφέρει.
Είναι καλύτερα να τον βοηθήσουμε να βγει από αυτόν τον πόνο και τη
δυστυχία». Η ευγενική κυρία, με δάκρυα να τρέχουν ποτάμι στα μάγουλά
της, συμφώνησε.
Όσο καλύτερα μπορούσα, κούνησα την ουρά μου και την ευχαρίστησα, με τα μάτια μου, για τη βοήθειά της να αναπαυτώ ειρηνικά και ήρεμα.
Ενώ αισθανόμουν το ελαφρύ τσίμπημα της βελόνας, πριν από αυτόν τον
μακρύ ύπνο, η τελευταία μου σκέψη ήταν:
«γιατί έπρεπε να γεννηθώ, αφού δεν με ήθελε κανείς;».
--> (Διαθέτω λογαριασμό στην Εθνική Τράπεζα & Paypal)

Άβαταρ μέλους
giotagts
VIP Member
VIP Member
Δημοσιεύσεις: 2649
Εγγραφή: 19 Νοέμ 2010, 00:52
Νομός κατοικίας: Ν. Μεσσηνίας
Δήμος - Κοινότητα: Εσπερίων Κέρκυρας
Φύλο: Γυναίκα
Παπούτσι: 37
Μπλούζα: M
Επικοινωνία:

Re: Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΑΔΕΣΠΟΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ

Δημοσίευση από giotagts » 24 Μαρ 2011, 22:00

Ειναι τοσο αδικο εφοσον καποια στιγμη δεν θες να εχεις ενα σκυλι να το παρατας στην τυχη του.. Τουλαχιστον θα επρεπε να φροντιζουν να το δωσουν σε μια φιλοζωη οικογενεια.. :<
Παρακαλω, μεσα στους φακελους να αναγραφετε το username και τι εχετε ζητησει!!
δεν εχω ιντερνετ συγγνωμη οταν μπορεσω θα σας ενημερωσω...

People were created to be loved.Things were created to be used.The reason why the world is in chaos is because things are being loved and people are being used.

Απάντηση

Επιστροφή στο “Ζώα - κατοικίδια”