Αυτό που περιγράφεις συμβαίνει με όλα (ή έστω με πολλά) πλαστικά, όχι μόνο σακούλες αλλά και μπουκάλια και γενικώς με οτιδήποτε πλαστικό αν αυτό εκτεθεί στο φως και τα "στοιχεία της φύσης": "ξεραίνεται" και αλλοιώνεται και θρυματίζεται σιγά σιγά σε όλο και μικρότερα κομματάκια αλλά δεν βιοδιασπάται, να γίνει δηλαδή διοξείδιο του άνθρακα και νερό, παρά μετά από δεκάδες ή και εκατοντάδες χρόνια.natasa_X έγραψε:... "διασπώμενες". Αυτό σημαίνει ότι αν αποριφθούν διασπόνται σε μικρότερα μέρη πλαστικού, που όμως συνεχίζει να είναι πλαστικό. Αυτά τα μικρά μέρη είναι επικίνδυνα για τα μικρά ζώα που δεν τα βλέπουν και τα καταπίνουν. ....
Αυτό μπορείτε να το διαπιστώσετε αν πάτε σε κάποια παραλία και παρατηρήσετε την άμμο εκεί περίπου που σκάει το κύμα: θα δείτε ότι υπάρχουν μικρές μπιλίτσες από πλαστικό ανάμεσα στους κόκκους της άμμου (nurdles)! Το παρατηρούσα για χρόνια και μετά κατάλαβα ότι πρόκειται για τρίμματα πλαστικού... Δεν έχω ρωτήσει χημικό (και με συγχωρείτε και διορθώστε με αν λέω κάποια ανακρίβεια) αλλά πιστεύω πως έτσι είναι -ας με διορθώσει αν κάποιος ξέρει καλύτερα.
Αν οι διασπώμενες σακούλες διαφέρουν σε κάτι από τις απλές, δεν το γνωρίζω.
